Dat ik Wamaika zag, was ik op slag verliefd op haar. Ondanks dat ik een ruin wilde, voelde ik zoveel met dit paard dat ik haar gekocht heb. Daar is alles begonnen, tot er op een dag wat mis ging. Tijdens het binnenhalen van de paarden had Wamaika teveel haast, stopte niet en liep iedereen omver. In volle galop over de stenen en daar viel ze midden in de staldeur opening. Een aantal mensen hebben haar helpen opstaan en haar naar stal gebracht. Toen ik ’s avonds op stal kwam kreeg ik het verhaal te horen. Ik heb haar nagekeken, maar er was weinig te zien, alleen een schaafwond op haar been. Ik heb haar wat dagen rust gegeven. Na de rust was ze totaal veranderd, liep met haar hoofd te schudden en bokte zelfs haar bijrijder eraf. Ook in de omgang in de hand was ze niet braaf meer.

Ik heb toen een dierentolk om hulp gevraagd. (dit was niet Amber) Zij gaf aan dat Wamaika een duidelijk en evenwichtig iemand nodig had en dat ik soms te soft was. Mannen gaven op haar een rustiger gevoel, maar ze wilde wel heel graag bij mij blijven en wamaika zou proberen te veranderen als ik dat ook wilde doen. Ook voelde de dierentolk dat er iets met haar maag was. Hiermee aan het werk gaande leek het allemaal wat beter te gaan. Na een tijdje werd haar gedrag weer erger. Ze staakte. Wamaika was in een andere wereld en je kon niet meer tot haar doordringen.

Het gedrag van Wamaika veranderde zienderogen. Ze begon te bokken, gemeen hoog en ik vloog van haar rug af de palen in. Gelukkig kan ik dit nog na vertellen, want de omstanders dachten dat het voor mij einde verhaal zou zijn. Ik kreeg twijfels of ik Wamaika misschien moest verkopen. Mijn gevoel zei nog steeds: niet doen. Dierenartsen, fysiotherapeuten enz. zeiden dat er niets aan de hand was met haar en dat dit gedrag voortvloeide uit de combinatie van ons. We zijn naar een holistische dierenarts gegaan en daar kwam uit dat ze een peesplaat ontsteking in haar rug had. Ze moest op rust en ik kreeg steeds meer band met haar en voelde dat alles beter werd. En inderdaad, ik mocht weer met haar beginnen en ze was niet meer zo braaf geweest na haar val. Ik kreeg weer vertrouwen en alles ging beter. Maar in het lopen was ze niet de oude. We hebben een 2e rust periode gegeven van 3 weken. Op een dag werd ik gebeld door de fokker en hij zei dat zijn hond was weggelopen, of ik mee wilde zoeken. Zo kwam ik via Twitter met Amber in contact. Zij heeft contact gemaakt met de hond en naar aanleiding van dat contact hebben we de hond terug gevonden. De manier waarop Amber werkt, sprak mij erg aan. Het was anders dan met andere dierentolken. Ik vertelde haar over Wamaika.

 Amber heeft contact gemaakt en wat hierin stond heeft mij echt heel diep geraakt. Ik zal een aantal dingen vermelden omdat ik vind dat dit een stuk betekenis geeft aan de wilskracht en wijsheid van een paard, en het heel sterk onze band aan geeft.

Ze heeft stralingen en pijnscheuten die vanuit haar rug naar haar achterhand worden gestuurd. Het lijkt alsof er een grote knoop in haar rug zit. Alsof er pezen en spieren opgehoopt zijn, waardoor ze pijn heeft. Ze heeft dit al jaren, maar kan en wil haar pijn nu niet meer verbergen. Het doet haar veel zeer, ze zou heel graag anders willen, maar kan dat momenteel niet en om jou duidelijk te maken hoe erg haar pijn is, schiet ze in het verzet.

Als Amber haar ogen dicht deed zag ze roze licht. Wamaika stuurde het roze licht naar Amber ondanks de pijn die ze had.

Ze laat ook weten dat ze een meester is in het verbergen van pijn, maar nu voelt dat ze jou moet laten voelen dat ze pijn heeft die niet overgaat en verslechterd.

Ze wil met de dag leven en per dag aanvoelen aan haar lichaam wat ze wel en niet kan.

Buiten haar pijn om, is ze nog steeds gelukkig bij je. Ze begrijpt en stelt het op prijs dat je je zo om haar leven bekommerd.

Dit bevestigde voor mij waarom ik nooit de knoop doorgehakt heb om haar te verkopen. Ik moest nu actie ondernemen om haar te helpen. We hebben foto’s gemaakt bij de kliniek en hier kwam slecht nieuws uit. Wamaika heeft tijdens haar val wervels beschadigd in haar rug en dit is gedurende de jaren verkeerd gaan staan in haar rug dmv een vergroeiing van pezen en spieren. Dit was niet meer te genezen. Ik vond dit zo moeilijk te begrijpen, een merrie van 8 jaar, die niet meer te genezen was. Aan de andere kant vielen alle puzzel stukjes op de plaats. Ik heb contact met Amber gezocht en gevraagd wat Wamaika van de keuze vond en of Amber mij wilde helpen met de keuze te maken.

Het volgende contact tussen Amber en Wamaika volgde:

Wamaika voelt zich opgelucht, blij dat ze nu kan zijn wie ze is. Een wezen met pijn, het begrip hiervoor vind ze heel fijn omdat ze zich altijd onbegrepen heeft gevoeld.

Ze voelt zich hierdoor bevrijd en weet dat haar tijd er aankomt. Wamaika weet dat jullie afscheid zullen moeten nemen van het fysieke leven.

Op de vraag of ze op deze manier verder wilde leven vertelde ze het volgende:

Nee, ze weet dat het onmogelijk is om een pijnvrij leven te lijden en wil niet oud worden met pijnstillers en de gedachte dat zij altijd beperkte mogelijkheden zal houden. Ze wil alleen leven als ze “echt” kan leven. Ze verteld dat ze er al mee bezig is om haar dierbaren te vertellen dat het bijna tijd is. Je kunt alles in haar ogen lezen zegt ze.

Wamaika geeft zich volledig over aan wat er gaat gebeuren, ze moet wel, heeft geen keuze, dit is de enige juiste keuze die er is.

Ze vraagt om begeleiding voor zichzelf, Stafloyd (haar maatje) en voor mij. En weer stuurt ze dat roze licht naar Amber. Ze geeft ook aan dat ze beschermd wordt door entiteiten die de overgang al gemaakt hebben, ze moet het alleen nog afsluiten met ons. En hier komt het punt waarop ze haar hoofd naar beneden houdt en er een stilte valt. Dit valt haar erg zwaar…

Ze heeft Amber precies aangegeven hoelang ze wil wachten en waarom, dit was zo mooi om te horen. Ze vraagt aan mij om haar los te laten om haar een waardige overgang te laten maken.

‘Je kunt iets niet vasthouden voor altijd. Er komt een tijd van afscheid nemen’.

Ze heeft ook verteld hoe ze de overgang wil maken. Dit heeft mij heel erg ondersteund omdat ik niet goed wist hoe het moest en waar.

Ze wil graag inslapen bij jou. Dat jij bij haar bent om haar de laatste reis te geven. In alle rust zodat je de herinnering aan haar waardig, mooi en levend houdt. Zij zal fysiek niet meer bij je zijn maar haar energie zal er altijd zijn.

Ze geeft aan dat je dit alles goed moet overdenken, en dat je ook achter de beslissing moet staan.

Hierna is mijn keuze definitief geworden om Wamaika in te laten slapen. Ik heb gevraagd of Amber contact met haar zou willen maken, om het haar uit te leggen. In eerste instantie heb ik het haar zelf verteld maar om een antwoord terug te krijgen heeft Amber ons geholpen.

Wamaika gaf aan dat ze er klaar voor was en dat ze begrijpt wat er gaat gebeuren. Het vreemde was (en ik wilde het niet helemaal geloven) dat Amber mij vertelde hoe de volgende dag zou gaan. Dit kwam uit zonder dat ik er over nadacht totdat ik in de auto onderweg terug naar huis zat en aan de dingen dacht die Amber zei en wat er gebeurd was.

Ik heb Wamaika in het hele inslaap proces kunnen begeleiden mede door alle steun van Amber en ik ben haar hier heel erg dankbaar voor. Zonder Amber was dit veel moeilijker geweest. Nu voelde het als een moeilijke, maar goede keuze. Gelukkig begrepen de dierenartsen ook heel goed wat ik mee maakte en hebben ze mijn wensen en de wensen van Wamaika gerespecteerd, ondanks dat bepaalde dingen net iets anders gingen als normaal. Tot slot zei de dierenarts, dat hij dit als zeer intens had ervaren en voortaan een andere kijk kreeg op het inslapen van een paard.

Amber heeft verder het maatje van Wamaika ondersteund in deze moeilijke periode en ook hij heeft daardoor makkelijker afscheid kunnen nemen. De mooiste woorden van Amber uit het gesprek met Stafloyd waren voor mij: Holy moly! Wat een wijs en dapper paard! Stafloyd vertelde Amber over hoe we het eigenlijk allemaal moeten doen in het leven.

Wamaika heeft mij zoveel dingen geleerd. Ik heb met haar een hele bijzondere band gehad die ik nooit zal vergeten en wat ik niemand kan uitleggen. Wat wij samen hebben mee gemaakt is uniek. En ik voel haar nog regelmatig in mijn omgeving. Dan krijg ik ineens een gevoel van warmte, liefde en ontspanning over me heen.

Ik hoop dat mensen die dit lezen, hierdoor ook meer gaan na denken of hun dier hun niet iets wil vertellen. Kijk eens diep in de ogen van uw dier en lees dan af wat deze te zeggen heeft en volg uw gevoel. Ik ga binnenkort een cursus bij Amber doen, om het gevoel wat ik nu vaak heb te leren herkennen en te vertalen voor mijzelf.

Lieve Wamaika, ik hoop dat je weer heerlijk kunt genieten en eindelijk weer lekker kan rennen en rollen. Rust zacht.

Wamaika is op 11-11-2011 ingeslapen.

Wilt u ook een mooie reading van uw dier? Kijkt u dan eens op de website van Amber Jongman. http://www.tussendierenmens.nl

Dit verhaal heb ik geschreven voor de site van Amber Jongman, met delen uit de reading van Amber en is  met toestemming gekopieerd.